ТАГДЫР ОЮНУ-2 (сандан санга)

(Башы өткөн сандарда)

Узак болду ошол түн. Азиреттин биринчи жоготуусу, биринчи кайгысы эле. Врач чарчаңкы чыгып, «баланы сактай албай калдык. Келинчегиң оор абалда» дегенде кимдир бирөө жүрөгүн кош колдоп мыкчып жаткандай сезилди. Төрөлө элек наристеге байланып калган экен.
– Сиз кайненеси болосузбу? Келсеңиз, сөзүм бар эле...- деп врач Мариямды ээрчитип кетти. Алардын аркасынан тиктеген Азирет башын мыкчый отуруп калды. Эркектер мындай күтүлбөстүктөрдүн алдында алсыз келишет эмеспи. Азирет кимдир бирөөгө кайгысын айтып же кимдир бирөөдөн чара издегиси келдиби, телефонун колуна алды. Атасына чалгысы келбеди. Оорулуу жүрөгүн аяды. Андан жакын адамы ким? Кимге чалышы керек? Оюна ушул учурда Бегимай келди. Ага чалып, өзүн кыйнаган нерселерди айтып жеңилдегиси келди. Мурунку номерине чалды эле гудок кетип жатканына сүйүнүп, бир эсе алдастап да кетти.
– Алло.
– Бема, мен... бул мен Азирет... Суранам, трубканы таштаба...- дегиче болбой ал коюп салды. «Бир гана ооз сөзүң керек болчу. Башка эч нерсе керек эмес эле. Бүгүн керек болчусуң мага...» деп шалдырап күбүрөп алды. Телефонун күч менен ыргытып жиберди, анысы ар кай жерде чачырап жатып калды. Ушул учурда Мариям врачтардын кабинетинен келе жаткан. Уулунун жерде чачылып калган телефонун жыйнап колуна карматты да, бир эсе капа болуп катуу айтты.
– Ази, сени эркек дейт. Башыңа түшкөн нерсени татыктуу көтөргөнгө аракет кыл деп айтып жүрбөдүм беле. Эгерде сен ушунчалык өзүңдү таштап жиберсең, Алина эмне болот? Анын абалы сен ойлогондон беш эсе оор. Анын үстүнө...- деп келе жатып бир нерсе айта албай токтоду.
– Эмне болду, апа?
– Врачтар азыр айтышты. Оор жүк көтөргөндөн же башкадан уламбы, жатында шишик пайда болуптур. Мага көрсөтүштү. Курган балам эми кантет?- деп ыйлап жиберди Мариям.
– Апа, ал эмнеси?
– Эми Алина эне боло албайт, балам. Эч качан балалуу болбойт. Өмүрүн сактап калуу үчүн жатынды биротоло алып салганга, операция жасоого мажбур болушуптур.
Азирет дубалды муштуму менен муштап алды. Деги эмне деген кырсык эле бул? Жаңы баракты ачып, жаңы турмушту баштап келе жатышпады беле? Мурунку көргөнү аз беле?
– Баланы ушунчалык күткөн байкушум кантип көтөрөр экен? Ажалынан мурун эле өлүп алат го...- деп ыйлап жатты Мариям.
Экөө эмне кыларын билбей көпкө отурушту. Жымжырттыкты акыры Мариям бузду.
– Азирет, ойлонуп көргүлө деп врач келин бир сунуш айтты.
– Эмнени ойлонобуз анча?!
– Алинадан бир саат мурун бир кыз төрөптүр. Бирок «ал баласынан баш тартып жатат. Ошол баланы багып чыгарып кетсеңер болот. Ойлонуп көргүлө, келинге берер жардамым ушул» деди врач. Эми жок дегенде...
– Койчу, апа, башка бирөөнүн баласын кантип алабыз?
Азирет алгач бул кепти боюна жуутпай так секирди. Өзүнүн уулун колума алам деп турган ага бул сөздөр өтө оор тийди. Бирок тагдырдын жазмышына баш ийбей кайда барабыз?!

ххх

Наркоздон жаңы ойгонгон Алина көзүн ачты. Маңдайында турган кайненесин, андан кийин Азиретти көрдү.
– Апа, балам аманбы?- деди алгач эле.
Жооп ордуна кайненесинин көзүндөгү жашты көрүп, ордунан обдула берди.
– Балам, Аскатым, ал?!
– Бала чарчап калды, Алина...- деди Азирет жакын келип. Кыйкырып, жулунуп жаткан келинчегин кучагына бекем кысып алды.
– Алишка, суранам, өзүңдү токтот.
Аргасы куруп, соолуп ыйлап жаткан келинчегине жүрөгү туз куйгандай ачышты.
Эртеси күнү гүл көтөрүп палатага кирип келген Азиретти көрүп Алина жылмайып алды.
– Эгерде балабыз болсо гүл алып келсең жарашмак. Эми эмнени куттуктап алып келдиң?
– Өзүңдүн аман калганың деле мен үчүн майрам. Баары жакшы болот.
– Азирет, эми эмне кылабыз?- деп күйөөсүн жабыша кучактаган ал дирилдеп жооп күтүп турду.
– Эй, Алиш, эмне кылат элек? Баары жакшы болот, мурункудай жашай беребиз.
– Сага врачтар баарын айтыштыбы? Биз балалуу боло албайбыз.
– Алар сүйлөй беришет. Мен сени башка өлкөгө алып кетем. Дарылатам. Баары жакшы болот.
– Ази, эгерде болбосочу...
Азирет оор улутунуп алды. Келинчегин өзүнө каратып, көздөрүнө ишенимдүү тигилди.
– Мен сени таштабайм. Кандай жагдай, кандай учур болбосун, өзүң каалабасаң, мени бошот деп айтпасаң, эч качан сени таштап кетпейм. Мен ошончолук эле акмак эмесмин, Алина. Сага үйлөнүп жатканда эле жоопкерчиликти мойнума алгам. Азыр эч нерсени ойлобо...
Алина күйөөсүнүн мойнуна асыла кетти, кубанды, Азирети менен сыймыктанды.
– Ази, мен апамдын оюна кошулам. Мен биздин балабызды жарык дүйнөгө алып келгим келген. Ушунчалык күткөм. Болбоду. Эми ошондой эле бул наристе үй-бүлөгө муктаж. Мен аны бактылуу кылгым келет. Кечээ силер кеткенде өзүм сурап алып эмиздим. Татынакай, башкача кыз экен.
– Алина...
– Мен баласыз калгым келбейт. Үйгө ошол чүрпө менен баргым келет. Сен, мен, апам үчөөбүздөн башка эч ким билбейт. Атүгүл атама да айтпайбыз.
– Атаң баарын билет.
– Азирет!
– Ууф, апам экөөң мени туюкка кептедиңер го. Болуптур, эгерде ушунчалык каалап жатсаң, багып алалы.
Ошондой болду. Алина бир бактысыз наристеге өз мээримин берип, бактылуу кылгысы келди. А балким, көкүрөгүнүн түпкүрүндө ошол наристенин жардамы менен үй-бүлөсүн да сактап калгысы келгендир. Азирет бул күндөрү эмнени ойлонуп жүрдү ким билсин, кара түндөй кабагы ачылбай, бир нерсеге тынчсызданып жүрдү. Бирок Алина көтөрүп чыккан наристеге негедир имериле албай, жүрөгүнүн чети да жылыбай турду.
Жашоо өз нугу менен өтүп жатты.

ххх

Мурат колундагы гүл менен колуктусунун чекесине, эрдине тийгизип:
– Уйкудагы сулуу, мен кетип баратам...
Уйкусураган Бегимай көзүн ачып, гүл сунуп турган Муратты көрдү. Бактылуу жылмайып алды.
– Кайда барасың бүгүн?
– Бир фирманын кожоюну менен сүйлөшүп берем деген Касым. Айтымына караганда, чоң, эл аралык фирмалар менен иштешкен фирма экен. Кожоюнунун бир маселелери болуп, 2-3 күн ишинде болбоптур. Бүгүн сөзсүз келет дегенинен улам баратам. Сен бүгүн эмне кыласың?
– Сени күтөм.
– Рахмат, мени дайыма күт, ээ?
Келинчегинин мурдунан чымчып алып Мурат сыртка бет алды. Намыскөй жигит. Кайнатасы канча жолу жогорку кызматтарды сунуш кылса, ар нерсени шылтоолоп барбай койду. Бардыгын өз күчү менен кылгысы келет.
Бегимай бактылуу эле. Ал Мураттын күн сайын кулк-мүнөзүн билип, жакшы сапаттарын таап, анын чексиз адамгерчилигине баа берет. Бирок жүрөгүндө Мурат каалагандай сезим жашабайт эле. Кайсы бир күнү жолунан Азирет чыга каларын сезип, ошол нерседен качып жүрдү. А балким, жүрөк тереңинде ошол кезигүүнү да самап жүрдүбү...
Кезигүү көпкө күттүргөн жок. Экөө таптакыр күтпөгөн жерден бетме-бет жолугушуп калышты. Мурат айтылуу фирмага жумушка кирген. Ошондон аз өтпөй эле кесиптештери бир жерге чакырганын айтып келди.
– Бема, эртең даярданып тур. Кечинде алып кетем.
– А мен барбай койсом болобу?
– Сени дагы чакырышты. Барбасак болбойт го, баса белгилеп «келинчегиң менен кел» дешти.
– Ал эмне болгон чакырык экен?
– «Шеф кайсы бир жеңиши үчүн чакырып жатат ресторанга» дешти. Фирманын бардык кызматкерлери эмес, чакан гана чөйрө. Андыктан...
– Болуптур, бирок мен үйдөн чыккым келген эмес. Сен үчүн гана бара жатам,- деди Бегимай ордунан ыкшоо козголуп.

(Уландысы кийинки саныбызда)

Жолдошбек Кудайбергенов