Абай Махмутжанов, мушкер:«БУЮРСА, БРАЗИЛИЯДАН АЛТЫН АЛЫП КЕЛЕМ»

Жакында Казань шаарына барып мелдештен алтын алып кайткан спортчуларыбыз дале эл оозунда. Ушул жылдын сентябрь айында дагы бир спортчу Абай Махмутжанов Бразилия мамлекетине дүйнөлүк мелдешке аттанганы турат.

КААРМАН ТУУРАЛУУ
Туулган жылы, күнү – 1991-жыл, 24-август
Туулган жери – Жалал-Абад шаары
Жетишкендиктери – 2009-жылкы Дүйнө Кубогунун ээси (Украинада), 2012-жылы Италияда жана Ялта шаарында 27-Дүйнө Кубогунда 2-орундун ээси
Үй-бүлөдө – 5 бир туугандын кичүүсү, бойдок
Учурда – Жалал-Абад шаа­рындагы Экономика жана ишкердик университетинин 5-курсунун студенти

– Абай, сени менен байланышуу кыйын болду. Машыгуулардан бошобой жүрөсүңбү?
– Ооба, сентябрь айында Бразилияда өтчү Дүйнөлүк чемпиондукка аттанганы турабыз. Шаарда аба ырайы аябай ысык болуп кеткенине байланыштуу Арстанбап токоюнда, салкын жайда машыгууну туура көрдүк. Машыктыруучума да ушул жай жагып, чогуубуз.

– Спорттун кикбокс түрүн тандап алганыңдын себеби эмнеде?
– Кикбокс спорттун аябай кыйын түрү. Мага кикбоксто эркин күрөшө алуу мүмкүнчүлүгү бар экендиги жагат. Тебүүгө да, муш­тум менен согууга да болот. Бокс же башка спорттун түрү менен машыксам деле болмок. Бирок мен эркин болгонду жактырам.

– Үй-бүлөң тууралуу кеп сала кетсең...
– 5 бир туугандын кичүүсүмүн. Үч эжем, бир агам бар. Атам
ЖАМУда мугалим, апам үй кожойкеси. Мектепти Жалал-Абад шаарындагы №4-мектептен окуп бү­түрдүм. Агам да спортко жакын, кикбокс менен машыкчу. 5-классымда агам мени спорт залга жетелеп келип киргизген. Ошондон баштап эле азыркы машыктыруучумун колуна туш келип, ошондон бери машыктыруучум менен да, кикбокс менен да ажырашпай келе жатам. Атам мугалим болгондуктан, сабакка жетишкенге да аракет кылчумун. Себеби талап күчтүү да. Мектепти «4», «5» деген бааларга бүтүрдүм.
Агам мени спортко алып келгени менен, өзү эч бир көрүнүктүү ийгилик жарата алган жок. Спорт жөн гана анын хоббиси болуп калды, мен ийгилик кубалап кеттим окшойт. Ар бир спортчунун тилеги чет жерге чыгуу, кыргыздын желегин желбиретүү болсо керек.
Окуучу кезимде Казакстан, Түр­кияда өткөн мелдештерге барып турчумун. Эч болбосо байгелүү орундарга же сыйлыктарга татыктуу болуп кайтчумун. Ата-энем башында каршы болгон эмес, кийинчерээк менин коопсуздугумду ойлоп, санааркап бир аз каршы болушту. Бирок баары бир өзүмдүн кызыгуумду ээрчип кеттим, кайрадан алар менин колдоочуларым болуп калышты.

– Атаандаштарыңдын эмнеси эсиңде бекем сакталып калат?
– Былтыр Ала-Бука районунда 4 мамлекеттин арасын­да эл аралык чоң турнир өт­кө­рүл­гөн. Ага Казакстан, Өз­бекстан, Түркиядан келген мыкты даярданган спортчулар катышышты. Ошол мелдештеги атаандаштарым жана мээнет менен алган алтын Кубок эсимде бекем сакталып калды го. Негизи эле атаандаштарым күчтүү болсо мага жагат. Ошондо гана чыныгы таймашты жон териң менен сезесиң.

– Мелдешке чыгып баратканда эмнеге бекем таянасың?
– Чет өлкөлөргө чыкканда алгач Кудайдан суранып, андан соң ата-энемдин батасын алып кетем. Рингге чыгып баратканда да жалаң гана жакшы нерселерди ойлогонго аракет кылам. Ал да таймашка таасир берет.

– Жашоодо муштумуңдун пайдасы тиеби?
– Жо-ок, өнөрүмдү рингде гана колдоном. Досторум, чөйрөм да спортчулар болгондуктан, муштум колдонууга анчалык зарылчылык жаралбайт. Рингде спортчу, жашоодо жөнөкөй адаммын.

– Аттанганы жаткан дүйнөлүк мелдеш тууралуу айта кетсең...
– 28-сентябрда Бразилияда өтчү чемпиондукка кызуу даярда­нып жатам. Максатым – Кыргызстандын желегин желбиретип, алтын Кубок менен кайтуу. Буюрса, алтын биздики болот! Облус боюнча жалгыз гана мен бара жатам. Биз үчүн эң негизги маселе каржы жагы да. Мени колдогон кишилер бар. Ата-энем колунан келишинче жардамын берип келет. Ошондой эле Жалал-Абад шаарындагы Экономика жана ишкердик университети ар дайым спортчуларын колдоп, таяганга даяр, ыраазымын. Өзүмдүн машыктыруучум да дайыма каражат жагынан колдоп турат. Агайымдын колунда кичинекей кезимден бери жүргөндүктөн, түшүнбөстүктөр болбойт. Ал менин экинчи атамдай болуп калган.

– Жеңиштин ачкычы эмнеде деп ойлойсуң?
– Негизгиси, мыкты даярдык жана адамдын өзүнө болгон ишеними, аракети. Муштум жегенден кийин кээ бир спортчулар өзүнө ишенимин жогото баштайт. 2009-жылы Украинада Дүйнө Кубогун утуп алганда кубанганымдан көзүмдөн жаш чыккан. Машыктыруучум ыйлап да, секирип да, бийлеп да жиберген (күлүп).

– Эркин мушташууга мүмкүн болгону үчүн ушул спорттун түрүн тандап алдым дейсиң. Ден соолугуңа залалы тийип калышынан коркпойсуңбу?
– Бул спорт түрүнө жаңыдан кадам таштаганда эле ден соолугума залалы тиерин билгенмин. Канчалык кооптуу болсо, ошончолук тымызын машыгуу, коргонуу тактикаларын үйрөнөбүз да. Кээде жаракат алган учурлар болот. Андайда ата-энеме да айтпастан, агайым экөөбүз ооруканага барып акырын, эч кимге билгизбей дарыланып кайтабыз.

– Дүйнө чемпиондугуна барып келгенден кийинки максаттарың кандай болот?
– Кесибим – экономист, келерки жылы, буюрса, диплом алам. Спорттон тышкары кесибим боюнча иштесем деп тилек кылып жүрөм. Быйыл күздө үйлөнсөмбү деп турам. Сүйлөшкөн кызым деле жок, кызды келип анан караштырам. Азыр ага убакыт жок.

– Мелдештен ийгиликтүү кайтышыңа тилектешмин.

Гүлжан Эшбаева
batken@super.kg