КОКТЕЙЛЬ (Сүйүү, жек көрүү, мансап тууралуу жашоодогу чыныгы окуялардан алынган сериал)

(Башталышы өткөн сандарда)

Көп өтпөй Арсен балмуздак көтөрүп келип калды.
– Биринчи жолугушуу үчүн,- деди жигит. Экөө балмуздактарын шарап толтурулган чөйчөктөрдү кагыштыргандай кагыштырып коюшту.
– Бирок бул экинчи жолугушуу да?
– Кандай десем... Биринчи жолугушуу кокустук болгон да. Ал эсептелбейт. Ал эми бул жолугушуу келечекке жакшы нерселерди максат кылган жолугушуулардын биринчиси.
– Оо... Анан кандай жакшы максаттарыңыз бар?
– Биринчи максат – сизге жагайын деп жатам. Акчам да, унаам да, батирим да жок экенине карабай.
– Экинчиси?
– Биринчи максатка жетмейинче экинчисин айтмай жок.
– Жеттим деп эсептеп коё бериңиз.
– Чынбы?
– Чын.
– Мага далил керек.
– Мына...- кыз жигиттин бетинен чоп эттире өөп койду.
– Бул далил жетиштүүбү?
Жигит саамга дендароо болуп туруп калды да, анан:
– Эми кандай десем, бетимден өөп койгонуңузга эле алдангым келбей турат чынында.
– Жок-жок, эриниңден өппөйм. Мен анчалык жинди эмесмин. Анын үстүнө бул биринчи эле жолугушуу.
– Экинчи жолугушуу,- жигит тактоо киргизе калды.
– Жакшы ойлорду максат кылган биринчи жолугушуу. Бул сенин сөздөрүң.
– Ка-ап...- жигит кейип калды. Бегимай кыткылыктап күлүп жиберди.
– Экинчи жолугушуу деп эсептей береличи?- жигит жалооруй карап жылмайды.
– Экинчи жолугушууда деле өбүшкөн туура эмес.
– Мейли. Андай болсо мен экинчи максатымды ачыктабайм.
– Сенин бетиңден өптүм го?..
– Ооба, бетимден эле. Эринимден өпсөң «ии, чын эле жагыптырмын. Биринчи максатка жеттим, эми экинчисин айтайын» демекмин.
– Жинди...
– Уккуңуз келеби экинчи максатымды?
– Жок ай, кызык эмес.
– Өзүңүз билиңиз.
– Сен эмне, мени ошончо жеңил ойлуу деп жатасыңбы?
– Эмне биринчи жолугушууда өбүшкөн жеңил ойлуулукпу?
– Ооба.
– Жок, андай эмес! Биринчи жолугушууда өбүшүү – бул менин чын эле сага жакканымдын далили. Эгер мен сага чындап жаксам, мени өпмөксүң...
– Өппөйм! Жаккан жоксуң, көп сүйлөйт экенсиң, өзүңдү укмуш акылдуу сезет экенсиң. Ал аз келгенсип акчаң, унааң, батириң жок экен.
– «Биринчи максатыңа жеттиң, жактың» деп алдаптырсың да, ээ? Билге-ем...- Арсендин бул сөздөрүнө Бегимай күлүп жиберди.
– Ооба, алдагам. Андыктан жакканга аракет кыл.
– Алдамчы, куу экенсиң!
– Аа, сен мага ушундай сөздөрдү айтып жагайын дедиңби?
– Жагып эле турам сага.
– Өзүңө өтө ишенет экенсиң. Бул дагы бир минус.
– Жакпасам эмнеге жолугушууга келдиң?
– Мен бул жактан жөн эле өтүп бараткам. Сага келген эмесмин.
– Мени көрүп калып, анан алдап балмуздак жей кетейин дептирсиң да, ээ?
Кыз каткырып жиберди. Күлбөй коё албады. Мындай баарлашуу жакты ага. Тамашалар тамашага уланып жатты. Бул Бегимайдын тажрыйбасындагы биринчи кызыктуу жолугушуу эле. Адатта аны жолугушууга чакырган жигиттер өздөрүн идеалдуу көргөзгөнгө аракеттенип, жасалмалап сүйлөп, чоң киши болумуш болуп жатып эле кызды ирээнжитип жиберишчү. Арсен бардыгын бетке айткан, тамашакөй мырза экен. Ал кызга жакты. Муну Арсен деле сезди.

ххх

Арсен Бегимайды түн киргенде үйүнө узатып келди.
– Та-ак, Дуулатов, балмуздак үчүн, кызыктуу жолугушуу үчүн чоң рахмат!
– Сага да рахмат!
– Мен кирейин анда.
– Жакшы кал. Эгер эртең бош болсоң, анан жолугалы десең мен каршы эмесмин.
– Мен дагы каршы эмесмин,- кыз жылмайды.
– Мейли анда, жакшы укта!
– Сен дагы.
– Кир эми.
– Жакшы бар,- эмнегедир кыз кыйылып жаткандай колун сунду. Жигит Бегимайдын жумшак алакандарын кармап, коштошмокчу болуп аны жүзүнөн сүйдү. Кызда ушунчалык бир жагымдуу жыпар жыт бар экен.
– Каршы болбосоң, сени бекем кучактап алайынчы?- Арсен жылмая сурады.
Кыз жооп ордуна унчукпай гана күлүмсүрөп койду. Бул макул деген ишарат болчу. Жигит кызды аяр кучактады. Кандайдыр бир тынчтык пайда болду дароо. Жүрөктөрдүн түрсүлдөгөнү гана угулуп калгандай... Кыздын назик колдору Арсендин моюнуна оролду. Андан ары кыз да, жигит да кантип бири-бирин эриндеринен назик өөп баштаганын түшүнбөй калышты.
– Эми экинчи максатыңды айтасыңбы?- кыз жигитти бекемирээк кучактап, кулагына шыбырады.
– Экинчи максат – сени менен биринчи жолугушууда өбүшүү болчу.
– Жинди...- кыз күлүп жиберди.

ххх

Бегимай минтип үйүнө кеч келчү эмес. Аны баары күтүп жатышыптыр.
– Кайда жүрдүң?- апасы тынчсыздана сурады.
– Апа, аны сен экөөбүз эле отурганда айтайын,- кыз апасына көзүн кысып койду.
– Оо, жүр анда дароо эле ашканага. Жигиттер, биздин тынчыбызды алмай жок. Айымдардын чогулушу болот,- Сабира күйөөсү менен кайнатасына эскертип койду. Булардын үйүндө баары ачык-айрым. Мындай сүйлөшүү аларга көндүм эле нерсе.
– Анан?..- Сабира чай куюп жатып сүйлөдү.
– Чоң атамдын студенти жолугушууга чакырган, кыскасы.
– Эмне аны менен чоң атаң тааныштырды беле?
– Жок. Өзүбүз эле тааныштык. Менимче, жакшы жигит окшойт. Жасалмалуулугу жок, ачык-айрым.
– Кайсы жерлик?
– Анысын сураган жокмун. Ушу Бишкекте эле жашайт го.
– Анан ал сага жактыбы?
– Жакшы баладай көрүндү...
– Ата-энеси эмне жумушта иштешет экен?
– Апа, аларды сураган жокмун.
– Сураш керек. Жакшы жерге барыш керек.
– Мен эми ага тийип жаткан жокмун го.
– Ой, кызым, ар жак-бер жагын билгенче сүйүп каласың, анан мага окшоп бир томаякка тийип аласың.
– Атам томаяк эмес. Жашооңор жакшы эле го.
– Ооба, шүгүр деш керек. Бирок айлыктан айлыкка жеткириш керек деп үнөмдөп жашаган анчалык деле жакшы эмес. Колдон келсе, кызым, жакшы жердин баласына тийиш керек. Мына карачы, Бактыяр таякеңдин кызы байдын баласына тийди эле, эми өзү унаа айдап, жасанып алып жүрөт. Түркияга барып эс алып келишиптир... Ар жак-бер жагын карап эле тийиш керек экен.
– Оой, апа, сен драмалаштырып жибердиң, кандай жашоо болбосун ыраазы болуш керек да. Жакшы жактарын кара, мына атам кандай жакшы киши. Жоош, билимдүү, ичпейт...
– Мдаа... Кыскасы, менин кеңешимди уксаң ашыкча болбойт.
– Апа, «жакшы жерге турмушка чыгыш керек, колдон келсе бай жигитке жабышып туруп тийип ал» деген кеңештерди 11-классты бүткөндөн тарта айтып келе жатасың. Кулагым бышып бүткөн.
– Дагы угуп кой, ашыкча болбойт.
– Уф!- кыз таарынган түр менен чайын ичип баштады. «Балким, Арсен экөөбүз жакшы жашап кететтирбиз, тың жигит көрүнөт» деди ал ичинен...

(Уландысы кийинки санда)

Марат Жанбараков